Rezerwat Przyrody Luboń Wielki (1022 m n.p.m.) w Beskidzie Wyspowym. Ma powierzchnię 12 ha, utworzony został w 1970 r. Znajduje się na stromych, płd.-wsch. stokach góry, na wysokości 746-1014 m n.p.m. Budujące go skały to piaskowce serii magurskiej pochodzące z eocenu. Na obszarze rezerwatu znajduje się największy w Beskidzie Wyspowym jęzor osuwiska fliszowego z gołoborzem, a ponadto obszar pokryty oderwanymi skałami, nisza osuwiskowa zawalona skalnymi blokami i ściana osuwiskowa. Osunięte skały tworzą grzędy i garby skalne wysokości kilku metrów, zwane Dziurawymi Turniami. Obszar ten otoczony jest lasem, w dolnej części jest to las jodłowo-świerkowy (z przewagą świerka i domieszką buka), w górnej buczyna karpacka. W dość ubogim runie leśnym występują borówki i paprocie: nerecznica szerokolistna i wietlica samicza. W zacienionych miejscach rozwijają się bujnie zbiorowiska mchów, wątrobowców i paproci.
Z ciekawszych roślin w lesie otaczającym rezerwat spotkać występują: goryczka krzyżowa, kruszczyk rdzawoczerwony, marzanka wonna, paprotka zwyczajna, porzeczka alpejska, śnieżyczka przebiśnieg, wawrzynek wilczełyko, paproć zanokcica północna.
Źródło i więcej informacji: Wikipedia
